نقش انگیزش درونی ـ بیرونی و هدف تبحری ـ عملکردگرا در پیش‌بینی خود کارآمدی خلاق دانش‌آموزان پسر سال دوم دبیرستان‌های شهرستان رومشگان

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش انگیزش درونی ـ بیرونی و هدف تبحری ـ عملکردگرا در پیش‌بینی خود کارآمدی خلاق دانش‌آموزان پسر سال دوم دبیرستان‌های شهرستان رومشگان صورت گرفته است. روش: این پژوهش از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر دبیرستان‌های شهرستان رومشگان بود که در سال تحصیلی 1394-1393 مشغول به تحصیل بودند. از این جامعه تعداد 300 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی چندمرحله‌ای انتخاب شدند. به این صورت که در مرحله اول از بین 13 دبیرستان پسرانه 8 دبیرستان به‌صورت تصادفی انتخاب شده و در مرحله بعد از هر دبیرستان تعداد 38 نفر به‌صورت تصادفی ساده انتخاب شده‌اند. تعداد کل این جامعه 1642 نفر بودند. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس جهت‌گیری‌های انگیزشی (MO) والرند و همکاران (2005)، مقیاس هدف‌های پیشرفت (AGOS) میگلی و همکاران (2000) و پرسشنامه خودکارآمدی خلاق (CSEQ) بیگیتو (2006) بودند. در این پژوهش آزمون فرضیه‌ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه انجام شده است. یافته‌ها: نتایج تحلیل نشان داد که بین انگیزش درونی، انگیزش بیرونی، هدف تبحرگرا، هدف عملکردگرا، چالش گری، کنجکاوی، تبحر مستقل، خوشایندی معلم و وابستگی به معلم با خودکارآمدی خلاق رابطه معنی‌دار و مثبتی وجود دارد. نتایج تحلیل رگرسیون به روش ورود هم‌زمان نشان داد که متغیرهای پیش­بین 87/0 درصد از خودکارآمدی خلاق را تبیین می‌کند که در سطح 01/0 >p معنی­دار است.